AŞIK EMRAH
Doğum ve ölüm tarihleri kesin olarak belli değildir, ancak, 18. yüzyıl sonlarında doğduğu ve 1860 yılında öldüğü söylenebilir.Şiirlerinde, aşk ve ayrılık temalarını işlemiştir. Bütün Halk edebiyatı şairleri gibi gezgindir. Anadolu’yu baştan başa dolaşmıştır. Erzurumlu olan ozanın Niksar’da ölmüş olması ozanın il, il gezdiğini gösterir.Emrah, şiirlerinin bir kısmını Divan şiiri biçiminde yazmıştır. Fakat, Divat Edebiyatına uygun olarak aruz vezniyle yazdığı şiirleri başarısızdır. Emrah’ın, yalın dille ve hece ölçüsüyle yazdığı şiirleri çok sevilmiş, bunlardan bir kısmı, Türkü olarak hâlâ söylenmektedir:

Gönül gurbet ele çıka
Ya gelinir ya gelinmez
Her dilbere meyil verme
Ya sevilir ya sevilmez

Emrah’ın hece vezniyle yazdığı fakat dili ağır olan şiirleri pek yaygın değildir:

Hazan ile geçti gülşen-i bustan
Eyler dertli bülbül zâr garip garip
Haraba yüz tuttu bezm-i gülistan
Ağla simden geru var garip garip

Emrah’tan örnekler :

KOŞMA
Sabahtan uğradım ben bir fidana
Dedim mahmur musun dedi ki yoh yolı
Ak elleri boğum boğum kınalı
Dedim bayram mıdır söyledi yoh yok

Dedim inci nedir dedi dişımdır
Dedim kalem nedir dedi kasımdır
Dedim onbeş nedir dedi yasinidir
Dedim daha var mı söyledi yoh yok

Dedim ölüm vardır dedi aynımda
Dedim zulüm vardır dedi boynumda
Dedim ak sineler dedi koynumda
Dedim sevebilsem söyledi yoh yoh

Dedim Erzurum ne dedi ilimdir
Dedim gider misin dedi yolumdur
Dedim Emrah nedir dedi kulumdur
Dedim satar mısın söyledi yoh yoh

Erzurumlu Aşık EMRAH

KOŞMA

Elâ gözlerini sevdiğim dilber
Sen benim derdime deva bilmezsin
Ya nice tabibsin yoktur ilâcın
Yürekte yaramı sarabilmezsin.

Sana derim sana ey kalb-i hayın
Kimseler çekmesin feleğin yayın
Alıp harab eltin gönlüm sarayın
Şimdi bir taşını koyabilmezsin.

Emrah eder boşa gitti sözlerim
Muhabbeti can evimde gizlerim
Ne durursun ağlasana gözlerim
Gitti kaşı kara görcbilmezsin

Erzurumlu Aşık EMRAH

(Kelimeler : ela (ala) göz : Karışık renkli göz. deva : ilâç. tabip: Doktor, sarabilmezsin : Saramazsın. haym (hain) : Kutsal şeylere, kötülük eden. felek : Talih, kader, dünya, harap : Yıkılmış, dağılmış, muhabbet: Aşk. sevgi.)

SEMAÎ
Tutam yâr elinden tutam
Çıkam dağlara dağlara
Olam bir yareli bülbül
Tanem bağlara bağlara

Birin bilir büin bilmez
Bu dünya kimseye kalmaz
Yâr andını desem olmaz
Düşer dillere dillere

Emrah eder bu günümdür
Arşa çıkan tütünümdür
Yâre gidecek günümdür
Düşem yollara yollara

Erzurumlu Âşık EMRAH

(Kelimeler : tutam : Tutayım, yâr : Sevgili, olam : olayım, yâreli : Yaralı, arş : Gökyüzünün en yüksek noktası.)