1908’den sonra tiyatro çalışmaları yeniden hız kazanır. Amatör ve profesyonel bir çok topluluk temsiller vermeye başlar. Bu dönemde en çok rağbet gören oyunlar vatanseverlik konularını işleyenlerdir. Servet-i Fünûn yazarlarının 1908’den sonra yazdığı teknik yönden zayıf eserlerin yerine, Fecr-i Âtî yazarları teknik bakımdan mükemmel olmayan, ancak konuşma diline daha çok yaklaşan eserler verirler.
Bu dönemde küçük denemeler yapanların yanısıra; Şehabeddin Süleyman, Tahsin Nâhid ve Müfid Râtib tiyatroyla yakından ilgilenen ve eser veren şahıslardır.