TARIK BUĞRA (1918)
Günümüz yazarlarından olan Tank Buğra, Konya Lisesi’ni bitirdi. Çeşitli aralıklarla İstanbul Üniversitesi Tıp, Hukuk ve Edebiyat fakültelerinde okudu. Gazeteciliğe Akşehir’de çıkardığı “Nasrettin Hoca” ile başladı. Daha sonra İstanbul’a gelerek Milliyet, Yeni İstanbul, Haber ve Tercüman gibi gazetelerde çalıştı. Fıkra ve makaleler yazdı, sanat sayfaları düzenledi. Zeytin Dalı, İstanbul Haftası, Yol gibi dergileri çıkardı.

Türk edebiyatının en iyi romancılarından biri olarak kabul edilen Tağrık Buğra, unutulmaz tipler yaratmakta ustadır. Kahramanlarını zaafları, iyi ve kötü yanları ile çok yönlü olarak çizmektedir. Roman şahıslan idealize edilmemiştir. Seçtiği tipler bütün benzerlerinin sembolü durumundadır. “İnsana, tabiata, köye, toprağa ve meselelere sevgi ile yaklaşan, müsbet yaradılışlı bir yazardır. Yazarın hayata bu sevgiyle yaklaşımı, onun romanlarının tiplerine de sirayet eder.” (M. Ziya Bakırcıoğlu, Türk Romanı), konularını yakın tarihten ve sosyal hayatın meselelerinden aldığı romanlarında resmî tarihin dışmda bir takım bilgi ve gözlemlere de yer veren Buğra, Osmanlı Devletinin kuruluşu, Millî Mücadele yılları, Serbest Fırka dönemi, 1970’li yılların anarşik yapısı vb. meselelere eğildi. Sanat eserinde her türlü basmakalıplığı reddetti. Eşya ve olayların iç yüzünü araştırarak çözümleyici bir yöntemle çalıştı.

Hikâye türünde de bir çok eser veren Buğra, bu hikâyelerde aşk ilişkileri, aile hayatı, kapalı toplum hayatı gibi ferdî konulan ve insanın iç dünyasındaki huzursuzluktan anlattı. Başlıca eserleri şunlardır : Hikâyeleri ; Oğlumuz (1949), Yarın Diye Bir Şey Yoktur (1952), İki Uyku Arasında (1954), Hikâyeler (Seçmeler 1964) Romanları ; Küçük Ağa (1964), Küçük Ağa Ankara’da (1966), İbişin Rüyası (1970), Firavun İmanı (1976), Gençliğim Eyvah (1979), Dönemeçte (1980), Yalnızlar (1981), Yağmur Beklerken (1981), Osmancık (1983). Tiyatroları ; Ayakta Durmak İstiyorum (1966), İbişin Rüyası (1971), Üç Oyun (1979). Fıkra ve Denemeleri ; Gençlik Türküsü (1964), Düşman Kazanmak Sanatı (1979). Gezi; Gagaringrad (Moskova Notlan, (1962)